De belangrijke reis
Door: Theseus
10 Februari 2017 | Griekenland, Naxos
Hey lezers, Theseus hier.
Ik ga beginnen met het bijhouden van een blog. In mijn blogs schrijf ik over mijn spannende en indrukwekkende reizen.
Dag 1, het vertrek uit Athene.
De dag begint als iedere andere dag. Ik begon met 'n lekker ontbijt, poetste m'n tanden en nam een frisse duik in zee. Maar vandaag stond iets speciaals te gebeuren. Ik ben van plan om naar Kreta te gaan. Daar ga ik dat gekke, gevaarlijke beest doden. Hij heet minotaurus of zo. Ik vind het gewoon niet normaal meer dat wij, Atheners, iedere negen 14 jonge Atheners naar dat stomme eiland moeten sturen zodat dat beest weer iets te vreten heeft. Ik heb 't schip klaargemaakt voor vertrek, zodat ik morgen snel kan vertrekken.
Dag 2, de reis over zee.
Ben ik weer! Vandaag is de dag van de reis. Gisteren heb ik 't schip al klaargemaakt dus na de duik in zee vertrek ik meteen. Als ik aankom in de haven staan de kinderen al klaar om het schip in te gaan. M'n vader staat er ook. Hij wenst me veel succes en zegt me nog één ding:
'Nu heeft het schip zwarte zeilen, maar zou je voor mij de witte zeilen willen hijsen als je terug keert naar Athene? Want dan weet ik dat het je gelukt is de minotaurus te verslaan.'
Ik beloofde m'n vader dat ik dat zou doen en vertrok.
Het ging een lange tijd goed op het schip. Alles ging zoals ik had gehoopt. Totdat een van de kinderen aan m'n been trok. Hij wees naar een bliksem werpende bom van wolken. Het was zo angstaanjagend dat m'n hele broek vol zat met stront. Alle kinderen renden huilend het schip in, toen de bliksem vlak naast het schip in zee sloeg. Ik schrok daar zo erg van dat ik m'n broek bijna UIT scheet! Het was alsof de golven ons dood wilden hebben. Zó hard klapten ze op het schip. Het schip kantelde meerdere keren, en al die keren lukte het me om het schip recht te zetten. De storm ging maar door en door, totdat het bijna saai werd. Het is dat die golven van die harde stoten gaven, anders was ik allang in slaap gevallen. Maar na zeker wel zes uur ging de storm liggen. Ik was ontzettend opgelucht en trots. Want ik heb wel weer 15 levens gered. Toen ik de kinderen weer naar buiten hoorde komen gooide ik snel m'n broek in 't water omdat zij niet hoefden te zijn dat ik zo'n schijter ben. Toen ze mij in m'n blote 'ding' zagen staan renden ze wel gelijk weer naar binnen. Want ik had nog niet nagedacht over hoe ze zouden reageren als ze m'n 'ding' zagen hangen. Maar eind goed al goed...
We hebben Kreta bereikt.
Dag 3, het verblijf op Kreta.
Dag 4, het verblijf op Naxos
Na een zware reis ben ik aangekomen op Naxos. Koning Minos stond ons al op te wachten. Ik dacht: ‘Wat is dit voor rare zwerver, heeft hij wel verstand van mode!?’ Maar whatever. Ik kwam dus aan en die ‘zwerver’ begroette ons alsof het een jaloerse ezel was. Echt super awkward. Dus hij zei met echt een enorm kakkerig accentje: ‘Zoooooooo dus jij bent, Theseus. Niet waar? Ik heb voor jou en jouw 14 mooi verleidelijke oh zo schone kindjes een koninklijk bed gemaakt. Ik wil graag 4 meisjes die bij mij komen slapen. Dat vind ik zeer fijn. Jij mag in een apart bed, tweepersoons.’ ‘Ok.’ Zei ik. Maar toen kwam er een meisje aangelopen. Nee nee ze was aan het rennen, of aan het lopen. Whatever. Eerst leek ze op een paard met een cocaine verslaving. Maar toen ze dichterbij kwam zag ze eruit als een kruising tussen Doutze Kroes en Miss Griekenland. Ik was erg moe dus wilde ik naar mijn bedje toe. Meestal zijn mannen een beetje verlegen en weten niet hoe je met meisjes om moet gaan. Maar ik weet wel hoe je met de ‘chickies’ om moet gaan. Dus ik zei: ‘Hey schoonheid, kom je boemboem doen vanavond?’ ‘Ja, omg jij bent Theseus toch?’ zei ze. ‘Ja hoezo?’ ‘Jij bent van die boyband, Theseus en de Sandalen.’ ‘Oja, maar er is al drie jaar geen single uit gekomen.’ ‘Ja, maar ik ben zo’n groot fan.’ Zei ze. Oke we dwalen af. Waar was ik. Oke ik werd die ochtend wakker. Minos bracht mij en de 14 kinderen naar de minotaurus. Mijn chimeid was ook meegegaan. Ze gaf me een draad zodat ik de weg niet kwijt kon raken. Na dagen ronddwalen door het labyrint waar de minotaurus woont, vonden we hem eindelijk. Ik zei tegen de kinderen dat ze maar even bike race moesten spelen op hun iPhone 7. Ik rende naar de minotaurus toe en sloeg hem in elkaar. Na een uur worstelen had ik gewonnen. De minotaurus is dood! De kinderen juichten en we liepen trots terug naar het begin van het labyrint. Wordt vervolgd.
Dag 5, de reis naar Athene.
Ja hallo ben ik weer. Minos was boos op ons maar we wisten te ontsnappen. Ariadne is ook meegegaan in m’n speedboot. We gingen echt ziek hard en uiteindleijk botste we tegen een eiland aan. Er stond een bordje: Naxos. Oke leuk, dus we gingen even pauze houden. Het werd al laat. We hadden wat water gekookt en gedronken dus gingen niet dood. We gingen lekker slapen in mijn speedboot. Toen werd ik wakker maar Ariadne was ineens weg. Wordt vervolgd
Ik ga beginnen met het bijhouden van een blog. In mijn blogs schrijf ik over mijn spannende en indrukwekkende reizen.
Dag 1, het vertrek uit Athene.
De dag begint als iedere andere dag. Ik begon met 'n lekker ontbijt, poetste m'n tanden en nam een frisse duik in zee. Maar vandaag stond iets speciaals te gebeuren. Ik ben van plan om naar Kreta te gaan. Daar ga ik dat gekke, gevaarlijke beest doden. Hij heet minotaurus of zo. Ik vind het gewoon niet normaal meer dat wij, Atheners, iedere negen 14 jonge Atheners naar dat stomme eiland moeten sturen zodat dat beest weer iets te vreten heeft. Ik heb 't schip klaargemaakt voor vertrek, zodat ik morgen snel kan vertrekken.
Dag 2, de reis over zee.
Ben ik weer! Vandaag is de dag van de reis. Gisteren heb ik 't schip al klaargemaakt dus na de duik in zee vertrek ik meteen. Als ik aankom in de haven staan de kinderen al klaar om het schip in te gaan. M'n vader staat er ook. Hij wenst me veel succes en zegt me nog één ding:
'Nu heeft het schip zwarte zeilen, maar zou je voor mij de witte zeilen willen hijsen als je terug keert naar Athene? Want dan weet ik dat het je gelukt is de minotaurus te verslaan.'
Ik beloofde m'n vader dat ik dat zou doen en vertrok.
Het ging een lange tijd goed op het schip. Alles ging zoals ik had gehoopt. Totdat een van de kinderen aan m'n been trok. Hij wees naar een bliksem werpende bom van wolken. Het was zo angstaanjagend dat m'n hele broek vol zat met stront. Alle kinderen renden huilend het schip in, toen de bliksem vlak naast het schip in zee sloeg. Ik schrok daar zo erg van dat ik m'n broek bijna UIT scheet! Het was alsof de golven ons dood wilden hebben. Zó hard klapten ze op het schip. Het schip kantelde meerdere keren, en al die keren lukte het me om het schip recht te zetten. De storm ging maar door en door, totdat het bijna saai werd. Het is dat die golven van die harde stoten gaven, anders was ik allang in slaap gevallen. Maar na zeker wel zes uur ging de storm liggen. Ik was ontzettend opgelucht en trots. Want ik heb wel weer 15 levens gered. Toen ik de kinderen weer naar buiten hoorde komen gooide ik snel m'n broek in 't water omdat zij niet hoefden te zijn dat ik zo'n schijter ben. Toen ze mij in m'n blote 'ding' zagen staan renden ze wel gelijk weer naar binnen. Want ik had nog niet nagedacht over hoe ze zouden reageren als ze m'n 'ding' zagen hangen. Maar eind goed al goed...
We hebben Kreta bereikt.
Dag 3, het verblijf op Kreta.
Dag 4, het verblijf op Naxos
Na een zware reis ben ik aangekomen op Naxos. Koning Minos stond ons al op te wachten. Ik dacht: ‘Wat is dit voor rare zwerver, heeft hij wel verstand van mode!?’ Maar whatever. Ik kwam dus aan en die ‘zwerver’ begroette ons alsof het een jaloerse ezel was. Echt super awkward. Dus hij zei met echt een enorm kakkerig accentje: ‘Zoooooooo dus jij bent, Theseus. Niet waar? Ik heb voor jou en jouw 14 mooi verleidelijke oh zo schone kindjes een koninklijk bed gemaakt. Ik wil graag 4 meisjes die bij mij komen slapen. Dat vind ik zeer fijn. Jij mag in een apart bed, tweepersoons.’ ‘Ok.’ Zei ik. Maar toen kwam er een meisje aangelopen. Nee nee ze was aan het rennen, of aan het lopen. Whatever. Eerst leek ze op een paard met een cocaine verslaving. Maar toen ze dichterbij kwam zag ze eruit als een kruising tussen Doutze Kroes en Miss Griekenland. Ik was erg moe dus wilde ik naar mijn bedje toe. Meestal zijn mannen een beetje verlegen en weten niet hoe je met meisjes om moet gaan. Maar ik weet wel hoe je met de ‘chickies’ om moet gaan. Dus ik zei: ‘Hey schoonheid, kom je boemboem doen vanavond?’ ‘Ja, omg jij bent Theseus toch?’ zei ze. ‘Ja hoezo?’ ‘Jij bent van die boyband, Theseus en de Sandalen.’ ‘Oja, maar er is al drie jaar geen single uit gekomen.’ ‘Ja, maar ik ben zo’n groot fan.’ Zei ze. Oke we dwalen af. Waar was ik. Oke ik werd die ochtend wakker. Minos bracht mij en de 14 kinderen naar de minotaurus. Mijn chimeid was ook meegegaan. Ze gaf me een draad zodat ik de weg niet kwijt kon raken. Na dagen ronddwalen door het labyrint waar de minotaurus woont, vonden we hem eindelijk. Ik zei tegen de kinderen dat ze maar even bike race moesten spelen op hun iPhone 7. Ik rende naar de minotaurus toe en sloeg hem in elkaar. Na een uur worstelen had ik gewonnen. De minotaurus is dood! De kinderen juichten en we liepen trots terug naar het begin van het labyrint. Wordt vervolgd.
Dag 5, de reis naar Athene.
Ja hallo ben ik weer. Minos was boos op ons maar we wisten te ontsnappen. Ariadne is ook meegegaan in m’n speedboot. We gingen echt ziek hard en uiteindleijk botste we tegen een eiland aan. Er stond een bordje: Naxos. Oke leuk, dus we gingen even pauze houden. Het werd al laat. We hadden wat water gekookt en gedronken dus gingen niet dood. We gingen lekker slapen in mijn speedboot. Toen werd ik wakker maar Ariadne was ineens weg. Wordt vervolgd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley